Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη - Τέλος εποχής, αρχή μιας νέας
Για μένα δεν ήταν η Τελευταία Πράξη, αλλά η τελευταία φορά που πάω σε μπλοκμπαστεριά σε τόσο κοντινή ημερομηνία από την πρεμιέρα της. Είναι καλό να βλέπεις γεμάτες αίθουσες, ειδικά στα σινεμά της γειτονιάς, για πολλούς λόγους. Κυρίως, γιατί βλέπεις ότι υπάρχει ζωή σε αυτόν τον πλανήτη, και κυρίως ότι υπάρχουν άτομα που θα δώσουν ένα 20άρικο για εισιτήρια, ποπ κορν, αναψυκτικά (και όλα τα μπινελίκια που μπορεί κανείς να αγοράσει από το κυλικείο) για να πάνε να δουν μια κομιξό-ταινία με την παρέα τους, οικογένεια, φίλος, φίλη, φίλοι. Αυτό σημαίνει ότι ελπίζεις πως, το εκάστοτε σινεμά, θα συνεχίσει να παίζει ταινίες, κι ότι το σινεμά δεν έχει γίνει πολυτέλεια (ευτυχώς που υπάρχουν και οι μπλοκμπαστεριές)
Από εκεί και πέρα, όμως, δεν ξανακάνω το λάθος να πάω από τους πρώτους να δω μια τέτοια ταινία, γιατί δεν πρόκειται να την απολαύσω όπως εγώ θέλω. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να έχεις τον νου σου στην ταινία, ενώ ταυτόχρονα ο διπλανός σου κάνει σαν το αγριοκάτσικο, και σε έχει ταράξει στις αγκωνιές. Για να μην αναφέρω το γεγονός ότι κινδυνεύεις να φύγεις λουσμένος από ποπ-κορν, επειδή ο διπλανός σου τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο!
Στα της ταινίας τώρα, όπως συνηθίζω να αναφέρω σε κάθε κείμενο που μοιάζει με "κριτική ταινίας", αρχικά ένα μικρό disclaimer: To παρόν άρθρο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κριτική (ή κάτι αντίστοιχο). Απλώς, ό,τι διαβάσεις παρακάτω, είναι η άποψή μου για μια ταινία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον (με αρνητικό ή θετικό τρόπο). Επομένως, διάβασε με δική σου ευθύνη!
Το Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη πιστεύω πως απευθύνεται κυρίως σε Geek-ουλες σαν και μένα, όχι απαραίτητα σε εκείνους που έχουν διαβάσει όλα τα κόμιξ που υπάρχουν στον πλανήτη, αλλά σε εκείνους που ενθουσιάζονται με οτιδήποτε περιλαμβάνει μέσα, ήρωες, διάστημα, φαντασία (γενικότερα, κι όχι μόνο επιστημονική φαντασία). Αν είσαι λάτρης του genre, δεν υπάρχει περίπτωση να κλάψεις τα ωραία σου λεφτάκια. Και το 3ώρο θα αντέξεις και θα γουστάρεις να την ξαναδείς το συντομότερο δυνατόν.
Στο ενδιάμεσο (από το τελευταίο μου άρθρο), είδα αρκετές ταινίες. Το τελευταίο Avengers όμως -και το γεγονός ότι διανύουμε ένα χαλαρό τριήμερο-, μου άνοιξε την όρεξη να ξαναγράψω σε τούτη εδώ την ταπεινή γωνίτσα της blogόσφαιρας.
Σεναριακά, δεν βρήκα καμιά κλισεδιά, όπως υποστηρίζουν αρκετοί επαγγελματίες κριτικοί. Το κουβάρι πιστεύω πως ξετυλίγεται με μαεστρικό τρόπο. Και έχοντας διαβάσει κι ακούσει πολλά fan theories (για το τί έπεται μετά το Ο Πόλεμος της αιωνιότητας), πιστεύω πως οι αδερφοί Ρουσό, μαζί με τους σεναριογράφους (Μάρκους και Στίβεν Μακ Φίλι) έκαναν και πάλι τη διαφορά. Οτιδήποτε υπάρχει και διαδραματίζεται στο σύμπαν των Avengers, εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό. Άλλωστε μιλάμε για μια περιπέτεια με σούπερ-ήρωες. Παρόλα αυτά δεν βρήκα κάποιο ατόπημα, ούτε στο σενάριο, ούτε και στη πλοκή συνολικά.
Σίγουρα, αν δεν είσαι λάτρης του σύμπαντος της Marvel, πολλά θα σου φανούν ακαταλαβίστικα, όπως επίσης, σίγουρα, δεν πρόκειται να γνωρίζεις / θυμάσαι το τι έχει προηγηθεί του Endgame. Λογικό και σεβαστό, αλλά θα ξενερώσεις -και πολύ μάλιστα. Σε βαθμό που, ίσως σκεφτείς, "έχασα τρεις ώρες από τη ζωή μου".
Κατά τα άλλα, πλοκή υπάρχει, δυνατές ερμηνείες ναι, υπάρχουν, και φυσικά, πολλές επικές στιγμές, ειδικά στημένες για τους fans του είδους. Αν και ποτέ δεν κατάλαβα το... χειροκρότημα μέσα σε μια αίθουσα.
Το κλείσιμο της ταινίας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, σε όλους εμάς που έχουμε περάσει μια δεκαετία παρακολουθώντας τις περιπέτειες των Εκδικητών. Οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι) γνωρίζουμε ποια θα είναι η συνέχεια και πώς περίπου θα διαμορφωθεί η επόμενη φάση του MCU. Παρόλα αυτά, θα μας λείψει πολύ η εκεντρική προσωπικότητα του Tony Stark, με την ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να μην αφήνει και πολλά περιθώρια για άλλον κινηματογραφικό Iron Man. Γιατί ο Ντάουνι Τζούνιορ, είναι ο Iron Man!
Η Black Widow (Σκάρλετ Τζοχάνσον), αποτελεί ακόμα μία απώλεια για τους fans και, παρόλο που γνωρίζουμε πως έπεται μια standalone ταινία, είναι ακόμα ένας υπερήρωας που θα μας λείψει. Τέλος, ακολουθώντας σχεδόν πιστά τα γεγονότα μέσα από τις πολύχρωμες σελίδες των Marvel comics, ο Captain America παραδίδει τη σκυτάλη (την ασπίδα, δηλαδή) στον Samuel Thomas Wilson/Falcon (Άντονι Μακί), που παρόλου που δεν έχει τις υπερδυνάμεις του "Cap", είναι άξιος συνεχιστής του έργου του. Α! Επίσης δεν έχει τόσο ωραίο κώλο, αλλά έχει την καρδιά και τα κότσια ενός υπερήρωα.
Η Τελευταία πράξη, μας υπενθυμίζει επίσης ότι, ακόμα και οι υπερήρωες μεγαλώνουν, γερνάνε και πως έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να δώσουν τόπο στα νιάτα.
"Το τέλος είναι μέρος του ταξιδιού". Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, είναι και η αρχή ενός άλλου, με νέα πρόσωπα που θα πλαισιώνονται από χαρακτήρες που επαναπροσδιόρισαν τον όρο "κινηματογραφικοί υπερήρωες".
Η ανυπομονησία μου για το τί θα επακολουθήσει, μεγάλη. Ειλικρινά, εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να ζήσουμε όσο περισσότερο γίνεται για να δούμε όλα όσα μας επιφυλάσουν οι παραγωγοί της Marvel. Κι ας μην είναι τόσο ποιοτικά για κάποιους, κι ας μην έχουν την αύρα του "art-house", κι ας είναι μόνο για παιδάκια, ή για εκείνους που δεν έχουν ιδέα από τέχνη, ή για ανώριμους "γέρους" σαν κι εμένα που μέσα τους αισθάνονται ακόμα έφηβοι!
Φίλε / Φίλη που μόλις διάβασες το άρθρο, ευχαριστώ που εξακολουθείς να είσαι geek, που γουστάρεις μπίου-μπίου, που εξακολουθείς να συζητάς με την παρέα σου για κόμιξ και σουπερ-ήρωες και που, μέσα από τέτοιου είδους ταινίες, καταφέρνεις να βρεις τη χαμένη παιδική αθωότητα.
Ευχαριστώ που υπάρχεις.
 |
| Το Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη πιστεύω πως απευθύνεται κυρίως σε Geek-ουλες σαν και μένα, όχι απαραίτητα σε εκείνους που έχουν διαβάσει όλα τα κόμιξ που υπάρχουν στον πλανήτη, αλλά σε εκείνους που ενθουσιάζονται με οτιδήποτε περιλαμβάνει μέσα, ήρωες, διάστημα, φαντασία (γενικότερα, κι όχι μόνο επιστημονική φαντασία). |
Από εκεί και πέρα, όμως, δεν ξανακάνω το λάθος να πάω από τους πρώτους να δω μια τέτοια ταινία, γιατί δεν πρόκειται να την απολαύσω όπως εγώ θέλω. Για παράδειγμα, δεν μπορείς να έχεις τον νου σου στην ταινία, ενώ ταυτόχρονα ο διπλανός σου κάνει σαν το αγριοκάτσικο, και σε έχει ταράξει στις αγκωνιές. Για να μην αναφέρω το γεγονός ότι κινδυνεύεις να φύγεις λουσμένος από ποπ-κορν, επειδή ο διπλανός σου τρώει σαν να μην υπάρχει αύριο!
Στα της ταινίας τώρα, όπως συνηθίζω να αναφέρω σε κάθε κείμενο που μοιάζει με "κριτική ταινίας", αρχικά ένα μικρό disclaimer: To παρόν άρθρο σε καμία περίπτωση δεν αποτελεί κριτική (ή κάτι αντίστοιχο). Απλώς, ό,τι διαβάσεις παρακάτω, είναι η άποψή μου για μια ταινία που μου τράβηξε το ενδιαφέρον (με αρνητικό ή θετικό τρόπο). Επομένως, διάβασε με δική σου ευθύνη!
 |
| Οι αδερφοί Ρουσό, μαζί με τους σεναριογράφους (Μάρκους και Στίβεν Μακ Φίλι) έκαναν και πάλι τη διαφορά. |
Το Εκδικητές: Η Τελευταία Πράξη πιστεύω πως απευθύνεται κυρίως σε Geek-ουλες σαν και μένα, όχι απαραίτητα σε εκείνους που έχουν διαβάσει όλα τα κόμιξ που υπάρχουν στον πλανήτη, αλλά σε εκείνους που ενθουσιάζονται με οτιδήποτε περιλαμβάνει μέσα, ήρωες, διάστημα, φαντασία (γενικότερα, κι όχι μόνο επιστημονική φαντασία). Αν είσαι λάτρης του genre, δεν υπάρχει περίπτωση να κλάψεις τα ωραία σου λεφτάκια. Και το 3ώρο θα αντέξεις και θα γουστάρεις να την ξαναδείς το συντομότερο δυνατόν.
Στο ενδιάμεσο (από το τελευταίο μου άρθρο), είδα αρκετές ταινίες. Το τελευταίο Avengers όμως -και το γεγονός ότι διανύουμε ένα χαλαρό τριήμερο-, μου άνοιξε την όρεξη να ξαναγράψω σε τούτη εδώ την ταπεινή γωνίτσα της blogόσφαιρας.
Σεναριακά, δεν βρήκα καμιά κλισεδιά, όπως υποστηρίζουν αρκετοί επαγγελματίες κριτικοί. Το κουβάρι πιστεύω πως ξετυλίγεται με μαεστρικό τρόπο. Και έχοντας διαβάσει κι ακούσει πολλά fan theories (για το τί έπεται μετά το Ο Πόλεμος της αιωνιότητας), πιστεύω πως οι αδερφοί Ρουσό, μαζί με τους σεναριογράφους (Μάρκους και Στίβεν Μακ Φίλι) έκαναν και πάλι τη διαφορά. Οτιδήποτε υπάρχει και διαδραματίζεται στο σύμπαν των Avengers, εξυπηρετεί ένα συγκεκριμένο σκοπό. Άλλωστε μιλάμε για μια περιπέτεια με σούπερ-ήρωες. Παρόλα αυτά δεν βρήκα κάποιο ατόπημα, ούτε στο σενάριο, ούτε και στη πλοκή συνολικά.
Σίγουρα, αν δεν είσαι λάτρης του σύμπαντος της Marvel, πολλά θα σου φανούν ακαταλαβίστικα, όπως επίσης, σίγουρα, δεν πρόκειται να γνωρίζεις / θυμάσαι το τι έχει προηγηθεί του Endgame. Λογικό και σεβαστό, αλλά θα ξενερώσεις -και πολύ μάλιστα. Σε βαθμό που, ίσως σκεφτείς, "έχασα τρεις ώρες από τη ζωή μου".
Κατά τα άλλα, πλοκή υπάρχει, δυνατές ερμηνείες ναι, υπάρχουν, και φυσικά, πολλές επικές στιγμές, ειδικά στημένες για τους fans του είδους. Αν και ποτέ δεν κατάλαβα το... χειροκρότημα μέσα σε μια αίθουσα.
 |
| Σίγουρα, αν δεν είσαι λάτρης του σύμπαντος της Marvel, πολλά θα σου φανούν ακαταλαβίστικα, όπως επίσης σίγουρα, δεν πρόκειται να γνωρίζεις/θυμάσαι το τι έχει προηγηθεί του Endgame. |
Παρακάτω, ακολουθούν τεράστια Spoilers!
Το κλείσιμο της ταινίας αφήνει μια γλυκόπικρη γεύση, σε όλους εμάς που έχουμε περάσει μια δεκαετία παρακολουθώντας τις περιπέτειες των Εκδικητών. Οι περισσότεροι από εμάς (αν όχι όλοι) γνωρίζουμε ποια θα είναι η συνέχεια και πώς περίπου θα διαμορφωθεί η επόμενη φάση του MCU. Παρόλα αυτά, θα μας λείψει πολύ η εκεντρική προσωπικότητα του Tony Stark, με την ερμηνεία του Ρόμπερτ Ντάουνι Τζούνιορ να μην αφήνει και πολλά περιθώρια για άλλον κινηματογραφικό Iron Man. Γιατί ο Ντάουνι Τζούνιορ, είναι ο Iron Man!
Η Black Widow (Σκάρλετ Τζοχάνσον), αποτελεί ακόμα μία απώλεια για τους fans και, παρόλο που γνωρίζουμε πως έπεται μια standalone ταινία, είναι ακόμα ένας υπερήρωας που θα μας λείψει. Τέλος, ακολουθώντας σχεδόν πιστά τα γεγονότα μέσα από τις πολύχρωμες σελίδες των Marvel comics, ο Captain America παραδίδει τη σκυτάλη (την ασπίδα, δηλαδή) στον Samuel Thomas Wilson/Falcon (Άντονι Μακί), που παρόλου που δεν έχει τις υπερδυνάμεις του "Cap", είναι άξιος συνεχιστής του έργου του. Α! Επίσης δεν έχει τόσο ωραίο κώλο, αλλά έχει την καρδιά και τα κότσια ενός υπερήρωα.
Η Τελευταία πράξη, μας υπενθυμίζει επίσης ότι, ακόμα και οι υπερήρωες μεγαλώνουν, γερνάνε και πως έρχεται κάποια στιγμή που πρέπει να δώσουν τόπο στα νιάτα.
"Το τέλος είναι μέρος του ταξιδιού". Στην προκειμένη περίπτωση, όμως, είναι και η αρχή ενός άλλου, με νέα πρόσωπα που θα πλαισιώνονται από χαρακτήρες που επαναπροσδιόρισαν τον όρο "κινηματογραφικοί υπερήρωες".
Η ανυπομονησία μου για το τί θα επακολουθήσει, μεγάλη. Ειλικρινά, εύχομαι να είμαστε όλοι καλά και να ζήσουμε όσο περισσότερο γίνεται για να δούμε όλα όσα μας επιφυλάσουν οι παραγωγοί της Marvel. Κι ας μην είναι τόσο ποιοτικά για κάποιους, κι ας μην έχουν την αύρα του "art-house", κι ας είναι μόνο για παιδάκια, ή για εκείνους που δεν έχουν ιδέα από τέχνη, ή για ανώριμους "γέρους" σαν κι εμένα που μέσα τους αισθάνονται ακόμα έφηβοι!
Φίλε / Φίλη που μόλις διάβασες το άρθρο, ευχαριστώ που εξακολουθείς να είσαι geek, που γουστάρεις μπίου-μπίου, που εξακολουθείς να συζητάς με την παρέα σου για κόμιξ και σουπερ-ήρωες και που, μέσα από τέτοιου είδους ταινίες, καταφέρνεις να βρεις τη χαμένη παιδική αθωότητα.
Ευχαριστώ που υπάρχεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου