1968: Ακόμα μία κινηματογραφική εποποιία από τον Τάσο Μπουλμέτη

Το 1968 του Τάσου Μπουλμέτη δεν είναι μόνο... ΑΕΚ, όπως λογικά μπορεί να σκεφτεί κανείς. Ναι, όλα σχετίζονται με την ιστορική νίκη της ΑΕΚ επί της Σλάβια Πράγας (89-82) το 1968 στο κατάμεστο Παναθηναϊκό Στάδιο, ωστόσο έχει να "πει" πολλά περισσότερα πράγματα. Εάν είσαι από εκείνους ή εκείνες που αγάπησαν την "Πολίτικη Κουζίνα" ή τον "Νοτιά" , τότε μάλλον γνωρίζεις ήδη τι πρέπει να περιμένεις. Θα βουρκώσεις, θα γελάσεις, και... θα βουρκώσεις ξανά.

Το 1968 είναι ένας συνδυασμός αθλητικού ντοκιμαντέρ και μυθοπλασίας. Οι ΑΕΚτζήδες αλλά και οι πραγματικοί φίλαθλοι, ανεξαρτήτου ομάδας, θα νιώσουν σοκ και δέος βλέποντας και ακούγοντας τον προπονητή Νίκο Μήλα και τους παίκτες της ιστορικής ομάδας της ΑΕΚ να λένε πώς έζησαν τα γεγονότα πριν, κατά τη διάρκεια και μετά τον αγώνα. Θα συγκινηθούν με τον θρυλικό εκφωνητή Βασίλη Γεωργίου να διηγείται πώς έζησε τον ιστορικό τελικό του 1968 στο Παναθηναϊκό Στάδιο.

Ο Τάσος Μπουλμέτης δε χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις, είναι τεράστιος σκηνοθέτης, ωστόσο πρέπει να τονίσω με τι μαεστρία καταφέρνει να δέσει όλες αυτές τις ιστορίες απλών λαϊκών ανθρώπων με το μεγάλο αυτό αθλητικό γεγονός. Το 1968 είναι μια καλή ευκαιρία να θυμηθούν οι παλιοί και να μάθουν οι νέοι, όχι μόνο για το πώς η μπασκετική ΑΕΚ κατέκτησε το πρώτο ευρωπαϊκό τίτλο στην ιστορία των ελληνικών συλλόγων, αλλά και για την κοινωνικοπολιτική κατάσταση της χώρας μας εκείνη την εποχή, όπου παρόλα τα "στραβά" που υπήρχαν, η επιτυχία της ΑΕΚ κατάφερε να ενώσει μια ολόκληρη χώρα. Άλλωστε, διχασμός και μισανθρωπία υπάρχει και σήμερα, ίσως σε μεγαλύτερο βαθμό. Τουλάχιστον, εκείνη την εποχή έβλεπες πανό υποστήριξης προς την ΑΕΚ από φίλους του Ολυμπιακού, έβλεπες φίλαθλους κίτρινους, κόκκινους, πράσινους, να πηγαίνουν αγκαλιά στο γήπεδο. Τώρα απλά υπάρχει μίσος.

Γενικά, η ταινία περνάει πολλά "μηνύματα". Το αν θα τα "πιάσεις" ή όχι, εξαρτάται από εσένα. Σίγουρα, αν πας στο σινεμά και εξακολουθείς να έχεις ανοιχτό το Facebook ή το Instagram δεν θα... τα πιάσεις.

Εν κατακλείδι, δεν είναι απαραίτητο να είναι κάποιος ΑΕΚτζής, ή, τέλος πάντων, να ασχολείται με τα αθλητικά, για να μπορέσει να απολαύσει ακόμα ένα αριστούργημα του Τάσου Μπουλμέτη. Αλλά, αν είσαι ΑΕΚτζής, ειδικά σε νεαρή ηλικία, θα καταλάβεις τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε αυτός ο ιστορικός σύλλογος και τί αντιπροσωπεύει.